ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ

Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει εώς σήμερα τέσσερις φορές. Η πιο γνωστή χρεοκοπία είναι αυτή του 1893 με την διάσημη φράση που αποδίδεται στον Χ. Τρικούπη «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» εξαιτίας της σταφιδικής κρίσης που είχε προηγουμένως ξεσπάσει. Το αποτέλεσμα αυτής της εθνικής συμφοράς είναι η μετανάστευση σχεδόν 300.000 Ελλήνων κυρίως προς την Αμερική. Η Ελλάδα μπαίνει υπό την επιτήρηση του Διεθνή Οικονομικού Ελέγχου, ΔΟΕ, ο οποίος και εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών φόρους από τους δασμούς του Πειραιά και από το κρατικό μονοπώλιο που εν τω μεταξύ είχε συσταθεί για βασικά προϊόντα όπως χοντρό αλάτι, ζάχαρη, σπίρτα, φωτιστικό πετρέλαιο, τραπουλόχαρτα, καπνό και τσιγαρόχαρτα. Η Εφημερίς των Κυριών γράφει «ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΖΑΧΑΡΙΝ ΔΙΑ ΣΤΑΦΙΔΙΝΗΣ» και προτρέπει τις νοικοκυρές να λύσουν το ζήτημα της ακριβής ζάχαρης αναπληρώνοντας την με το πηχτό σιρόπι της σταφίδας, τη σταφιδίνη. Η σταφιδίνη σε μορφή κρέμας ή αλλιώς θρεψίνη γίνεται το καθιερωμένο κολατσό μέχρι το 1960. Το 1936 ο Μεταξάς για να ενισχύσει τους σταφιδοπαραγωγούς απαγορεύει με νόμο τη χρήση ζάχαρης στη βιομηχανία γλυκισμάτων ενώ παράλληλα κάνει στάση πληρωμών στη Βέλγικη Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique με την οποία έχει συνάψει δανειακή σύμβαση. Η Τράπεζα προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρύσει η κοινωνία των Εθνών κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Η Ελλάδα απαντά ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της γιατί δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχεται το σκεπτικό της Ελλάδας και την δικαιώνει δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες όπως π.χ. η Αργεντινή το 2003.